door René Lamers en Laura Schalwijk
Elk groot infrastructureel project ondervindt tegenvallers. Daar is RandstadRail niet uniek in.
Deze opmerking werd gisteren geplaatst door zowel regiobestuurder Pieter van Woensel als projectdirecteur Henk Waling van HTM.
En dat klopt. Kijk maar naar de Betuweroute, de HSL of dichter bij huis, de tramtunnel. Dat de start van RandstadRail opnieuw vertraagd bleek te zijn, was dan ook geen grote verrassing, zo bleek uit een peiling onder enkele Zoetermeerse reizigers.
Sterker nog, het zou misschien juist een grote verrassing zijn geweest als alles vlekkeloos was verlopen. Tegenvallers zijn ‘normaal’. Daarom is de grote vraag: waarom zo’n krappe planning?
Velen zetten al hun vraagtekens bij de eerste startdatum. Op 3 september 2006, dan zou RandstadRail écht van start gaan. De organisatie had maar drie maanden om de spoorlijnen tussen Den Haag, Zoetermeer en Rotterdam om te bouwen. “De planning is krap, maar zeker haalbaar,” werd keer op keer gezegd door de betrokken bestuurders Bruno Bruins en later door Pieter van Woensel, als antwoord op de vraag of 3 september nog steeds in zicht was.
Begin augustus werd duidelijk dat die ‘keiharde’ datum niet werd gehaald. “RandstadRail is met enkele weken vertraagd,” meldde het persbericht.
Enkele weken zijn inmiddels enkele maanden. Natuurlijk, niemand wil dat RandstadRail gaat rijden als het nog niet zeker is of het wel veilig genoeg is. Maar weer blijkt de planning te krap. “Achteraf is het makkelijk praten,” zei projectdirecteur Henk Waling gisteren. “Als je een planning maakt, ga je er vanuit dat deze haalbaar is. We willen bovendien zo snel mogelijk beginnen. Op nieuwe trajecten kun je wat langer de tijd nemen. Maar dit is een bestaand traject. Dan wil je zo snel mogelijk gaan rijden en plan je dus niet ruim in.”
Dat klinkt nobel, maar inmiddels heeft het imago van RandstadRail wel een deuk opgelopen, omdat tot twee keer toe de deadline niet is gehaald. Het is bovendien de vraag of de reiziger een ruimere planning onoverkomelijk had gevonden. Met de vervangende bussen doen reizigers er langer over om in Den Haag te komen, maar de meesten vinden het zo slecht nog niet.
Dus zou het echt zo erg zijn geweest als meteen was gezegd: we hebben geen drie, maar zes maanden nodig.