Jaarlijks 25.000 passagiers
Het is alweer éénentwintig jaar geleden dat de gemeente Zoetermeer voor het eerst met de Ouderenbus kennismaakte. Om precies te zijn op 1 september 1983. Dat gebeurde in eerste instantie als proef voor een periode van twee jaar. Het mes sneed daarbij aan twee kanten. Het belang van zowel de ouderen als de werkzoekenden was ermee gediend. De oudere Zoetermeerders zouden zich daardoor beter in de stad kunnen bewegen, terwijl er voor inwoners zonder baan werk kon worden gecreeërd.
Vooral dat laatste was ruim twintig jaar geleden van belang, want zonder de diensten die de chauffeurs op vrijwillige basis met behoud van uitkering aanboden, was de Ouderenbus in Zoetermeer niet van de grond gekomen. De gemeenteraad trok er in het kader van de werkloosheidsbestrijding een bedrag van in totaal 45.000 gulden voor uit. Als tegenprestatie kregen de werkloze vrijwilligers als bestuurder van de bus tevens een bescheiden onkostenvergoeding uitgekeerd.
Uitbreiding
De Ouderenbus startte aanvankelijk met een 8-persoonsbusje, maar al snel was de vraag groter dan het aanbod. Er volgde een uitbreiding naar een bus met een capaciteit voor 21 personen. Nu rijden er twee bussen, die ieder 8 passagiers kunnen vervoeren, in Zoetermeer rond.
“Jaarlijks vervoeren we zo’n 25.000 mensen. Het aantal deelnemers wisselt per week. Onder andere is dat afhankelijk van de weersomstandigheden. Door de bank genomen is de Ouderenbus steeds goed bezet,” vertelt Paul van Hout.
Gereduceerd tarief
De teamleider stedelijke welzijnsdiensten bij De ZorgRing geeft aan dat de twee Ouderenbussen, buslijnen 65 een 66, toegangelijk zijn voor 65-plussers. “Maar ook voor personen die jonger zijn dan 65 jaar een een mobiliteitshandicap hebben. Ook hun begeleiders kunnen van beide bussen gebruikmaken.” De vervoerskosten zijn daarbij gelijk aan het gereduceerde tarief van het openbaar vervoer. In de praktijk komt dat neer op een tarief van 60 eurocent per rit. De passagiers kunnen bij strategisch geplaatste haltes met een vaste dienstregeling door heel Zoetermeer in- en uitstappen. Ook zijn er in de gemeente zogenoemde belhaltes. Eén telefoontje naar de Zorglijn van De ZorgRing is dan voldoende om de Ouderenbus op de plaats van bestemming te laten verschijnen.
Van Hout vindt dat de chauffeurs, die nu volledig op vrijwillige basis dit werk verrichten, dat vol overgave doen. “Maar niet zomaar iedere vrijwiller kan op de Ouderenbus gaan rijden.” Een selectieprocedure, die circa één maand in beslag neemt, waakt over de kwaliteit van de chauffeurs. Het gaat daarbij met name om de servicegerichtheid en de sociale vaardigheden. Het laatste aspect is van wezenlijk belang om als chauffeur van de Ouderenbus aangenomen te worden. Een ploeg van 16 vrijwilligers en niet te vergeten één vrijwillige administratieve medewerkster, die onder andere de roosterplanning op zich neemt, zorgt voor de continuïtiet van de bezetting. “In al die jaren dat de Ouderenbus rijdt is het nog nooit voorgevallen, dat een dienst om die reden is komen te vervallen” , meldt de teamleider trots.
Betrokkenheid
De verdienste van de Ouderenbus zit in de service die de vrijwillige chauffeurs verlenen. “Zij geven blijk van een tomeloze inzet en betrokkenheid bij het wel en wee van de Ouderenbus. Zij helpen de passagiers met het in- en uitstappen, tillen de boodschappenwagentjes en de rollators in de bus. Zij leggen de dienstregelingen uit en zorgen ervoor dat iedereen op de plaats van bestemming komt”, aldus Paul van Hout. Passagiers die vergeetachtig zijn krijgen speciale aandacht en worden extra geholpen. “Ook de onderlinge verstandhouding en communicatie tussen de chauffeurs zijn prima”, looft de teamleider van De ZorgRing zijn vrijwilligers. “Als een van de buslijnen een capaciteitsprobleem heeft, zal zijn collega-chauffeur voor assistentie zorgdragen. Het zijn ondermeer deze aspecten die ervoor zorgen, dat veel ouderen en gehandicapten met plezier gebruik maken van de Ouderenbus.”